Benim değil annemle anneannemin fikri

Uzun Kurban bayramı tatilinden sonra okula gitmek zor geldi sana, tatilin bitmesine yakın sürekli sorduğun sorulardan biri oldu şu cümleler:"Anne ne zaman tatil bitecek, daha çok var mı okulun açılmasına? Anne okul hemen açılmasın"
Okullar açıldı ve sen okula giderken isteksiz tavırlarını sürdürmeye başladın, okuldan çıkınca çok mutsuz görünüyordun ve evde bizimle iletişim kurmuyordun, bir gün anneannene gittiğimizde onunla yemekte sohbet ederken, annemin sana bakıp "kızım, süzülmüş, zayıflamış, çöp gibi kalmış" gibi hayıflanmalarına sende bende maruz kaldık. Bunun üzerine bende böyle bir tepki bekliyormuşum gibi hemen atladım "alalım olmazsa anne okuldan, sen bakmaya devam et" şeklinde bir konuşma geçti aramızda. O sırada sende yanımızda olduğun için bütün bunları duydun. Kaydettiğini düşünemedik o sırada tabi. O akşam babanla da konuştuktan  sonra karar verildi, ertesi gün senin için okulun son günü olacaktı. Baban gerekli konuşmayı yaptı seninle: "Bak kızım, bu gün senin okulda son günün, öğretmenlerinle, arkadaşlarınla vedalaş.Artık okula gitmeyeceksin, anneanneye bırakacağız seni"
Sen "öğretmenim öçler baba beni, arada bir ciyaretine giderim." şeklinde bir cümleyle son verdin konuşmaya. Okulda baban durumu anlattığında öğretmenin seni bırakmak istememiş ve okulda öğretmeninizle aranızda ne geçtiyse senin fikrin değişmiş, çok neşeli  bir şekilde "ben okulumu çok seviyorum, okulumu bırakmayacağım, öğretmenim ben gidersem üzülür" tümceleri arasında bizi karşıladın.
Baban durumu öğretmenle görüştüğünde öğretmenine "okuldan ayrılmak benim fikrim değil annemle anneannemin fikri" demişsin. Ah Duru kız ah!!! :))

Aslında doğru söylemişsin, ben ayrılmak istemiyordum aslında annemden, annemde benden ayrılmak istemiyordu, seni bahane ediyorduk ikimizde. Artık her gün göremeyecektik birbirimizi, arada bir, haftada bir'e düşecekti annemle görüşmelerimiz. İtiraf edemiyorduk ama içten içe üzülüyorduk, bir şeyler olsa da tekrardan eskisi gibi olsak şeklinde düşüncelerimiz aklımızın bir köşesinde duruyor ve bir sebep bekliyorduk ikimizde. O sebep de sen olacaktın kızım. Seni düşünmeden öncelik olarak kendimizi düşünüyorduk. Öğretmeninin bizim bencilliğimize "dur" demesi, dışardan bir müdahalenin olması gerekiyormuş demekki, bazı şeylerin sağlıklı yürümesi için :))

 Demek ki öğretmen olmak, ben her şeyi doğru yaparım demek değilmiş, öğretmen olmak çocuğun hakkında fazla objektif davranamamakmış zaman zaman, her zaman da bilinçli davranmak değilmiş, bazen doğru düşünememekmiş, hata yapabilmekmiş, insan olduğunu görebilmekmiş.