Her evlilik yıldönümümüzde söylediğim başlıca cümlelerden biridir bu "vay be, biz şu kadar senedir evliyiz canım" diyerek, aslında normal olması gereken bir şeyi, sanki anormal bir durummuş gibi yansıtan cümleler kurmak. Senin de "evet canım ya, nasıl oldu da bu kadar yıldır biz evliyiz" diyerek devam ettirdiğin, ardından hınzır gülüşmelerin yaşandığı anlar...
Böyleyiz işte, an gelir kızarız birbirimize, birimizin söylediği bir söze kırılmışızdır kimi zaman, kimi zaman da farkında olmadan özleriz birbirimizi, hiç ummadığımız bir anda "içten gelen küçük bir öpücük" konduruveririz yanağımıza,elini tutma ihtiyacı hissederiz, bazen de dillendirerek "hep yanımda ol" mesajı veririz birbirimize, kimi zaman da davranışlarımızla sevdiğimizi belli etmeye çalışırız, karşımızdakinin anlayıp anlayamayacağını hiç düşünmeden ki anlaşılmamışsak o zaman da kıyametler kopar aramızda. Sözsüz iletişimle anlatmaya çalışırız birbirimizi sevdiğimizi, saydığımızı, gözlerimizin içine bakarak...
Zaman zaman bir laf ederim bakarsın bana hoşuna gider o cümleler, sanki yavru bir kediyi sever gibi seversin beni, hoşuma gider, çünkü içtenlikle güler gözlerin ve dudaklarından çıkar sözcükler.
Farklıyız biz, sen de ben de; iki farklı kutuplar, birimiz güney kutbu, diğerimiz kuzey kutbu. Birimiz de bulunan bir özellik, diğerimiz de tam tersi olarak bulunur; aynı kutupların birinde penguenler diğerinde kutup ayısının bulunduğu gibi... Ortak nokta da buluşmak önemli değil mi zaten, aynı her iki kutupta buzulların olması gibi yani :)
Nice mutlu, umutlu senelere seninle :)
