Uzun bir yaz tatilinden sonra okul sezonunu 24 Eylül'de açtık.Bu, o kadar dinlenmeden sonra çok zor geldi bize. Ben, eşim bundan sonra sürekli sabahçıyız ve sabahları erken kalmakta zorlanıyoruz.Buna alışmamız gerektiğini biliyoruz.Saat 05.00'ı gösterdiği anda kalkıp hazırlanıyoruz ve Duru Hanım da önceden beri sabahın en erken saatinde kalkmayı çok sevdiği için bizimle aynı saatte gözlerini açıyor her gün.Duru'nun sütünü hazırlayıp Böcüğe içiriyoruz,akabinde biz başlıyoruz hazırlanmaya. Hazırlanırken bir yandan da onunla ilgilenmek, ona kitap okumak, makyaj yaparken beni seyretmek istemesi ve rimelimi isteyip tutması,merak edip şöyle bir koklayayım derken burnunu kara etmesi de her gün yaşadığımız rutinlerden biri oldu. Önce Duru anneanneye, ben okuluma sonra da baba kendi okuluna gidiyor.Şimdilik bu durumdan sevgili kızım çok memnun görünüyor. Öğlen olup da okul dağılınca anne eve geliyor, yemeği yapıyor, biraz dinleniyor,baba okul çıkışında sevgili kızını almaya gidiyor. Anne şeker bebeğini kapıda karşılayınca sıkıca sarılıp hasret gideriyorlar ve başlıyorlar birlikte oyunlar oynamaya. Bu arada da babamız dinlenme fırsatı buluyor. O kadar çabuk akşam oluyor ki günün ne kadar hızlı geçtiğini anlayamıyoruz bile. Tabii hafta sonunu iple çeker hale geliyoruz. Ben bir türlü alışamadım bu yoğunluğa.Bir de bu yıl yüksek lisans yapmak için Ales'e başvurdum.Ardından ÜDS geliyor.Ona da ayrıca çalışmam gerekiyor. Duru'dan ve işten arta kalan zamanda Ales'e ve ÜDS'ye hazırlanıyorum.Belli bir zaman sonra, sürekli aynı şeyleri yinelemek sıkıcı gelmeye başlıyor insana. Yenilenmenin, kendini daha da geliştirmenin zamanının geldiğini görüyor insan.İnşaallah emeklerimin, uykusuzluğumun karşılığını alırım. Arada bir sevgili eşim beni kızdırmak ve hırslandırmak için soğuk espriler yapsa da azimle çalışmama devam ediyorum.
Umarım alışırım bu tempoya.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder