Şekil 1a Şekil 1b8 Aralık 2007'de öğrendim 8 haftalık hamile olduğumu. Önce bir şaşkınlık, afallama, inanamama, beklenmedik bir durumdu bizim için. Çünkü doktorum asla bebeğin olmaz senin diyordu, prolaktin hormonun yüksek olduğu için. Bu yüzden sürpriz oldu bize bebeğim. İlk görüntün fasulye tanesine benziyordu ve kalp atışlarını duyduğum anda çok heyecanlandım ve bir ağlama seline kapıldım. İlginç bir duygu, tarif edilemez... Hamile olduğunu öğrendikten sonra yediğine içtiğine daha bir dikkat etmeye başlıyor insan. Kendin için değil içindeki o minik fasulye tanesi için dikkat etmeye başlıyosun.
9 aylık hamileliğim boyunca çevremdekilere çok stresli zamanlar geçirttim. Aşırı duygusal, sinirli, alıngan, saçmasapan şeylere kırılan ve salya sümük ağlayan biri oluyor insan. Agresifleşiyor. Benim bu zamanımda en çok kahrımı çekenler öğrencilerim olmuştur herhalde. Çünkü bana sürekli öğretmenim siz önceden böyle değildiniz, şimdi sürekli sinirlisiniz demişlerdi. Gariplerim, izne ayrılınca çook özlemiştim onları çoook. Anne olunca onlara daha çok bağlandım ama.
İşte kızım beni hem psikolojik hem de fiziken çook değiştirdin annecim çooookkk. (şekil 1a ve 1b :))
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder