Duru geceleri emmek için kalktığından(Tabii bizim Duru'yu uyandırma merasimlerimiz vardı her gece belirli saatlerde sağolsun o zamanlarda en büyük yardımcım Kazım'dı. )babasını ve beni uykusuz bırakıyordu. Ben alışmıştım uykusuzluğu da babamız çok zorlanıyordu. Ben mutfakta veya başka bir yerde işle oyalanırken odaya girdiğimde Duru ve babasını sızmış bulurdum. Bende dayanamayıp bu hallerini çekerdim. Kazım'a gösterdiğimde fotoğrafları:"Ben bu hallere düşecek adam mıydım? Bak kızım beni ne hallere düşürdün?" diyerek kendi kendisiyle alay edip gülmüştü. Doğrusu Kazım'ın hiç bu kadar ilgili, sevecen bir baba olacağı asla aklıma gelmezdi. Beni çok yanılttı çok. Okul açıldığında sabahın erken saatlerinde kızımı emzirmek için uyandırıp onu besler, sonra da okula gitmek için hazırlanırdım. Bu arada ikisinin kafaya kafaya vererek hemen uykuya daldıklarını görürdüm. O zaman işte diyosun benim pabucumu hemen nasıl da dama atmışlar demekten kendinizi alıkoyamıyosunuz. :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder