Duru'ma sonunda kavuştum. Eşimle birlikte kızımızı almak için yola koyulduk. Yolun bir an önce bitmesini istiyor insan. Evlat hasreti bambaşka oluyormuş. İkimizde çok özlemişiz kızımızı. Eve vardığımızda Duru uyuyordu. Ben öylece bekledim yanıbaşında uyanmasını. Uyanınca şaşkınlık içinde bize baktı. "Hayırdır noluyor dercesine?" Sonra benim kucağıma geliyor, bana sarılıyor;babaya bakıp ona atlıyor, sarılıyor. Uzun bir kucaklaşma anı yaşadık. Bizim için çok güzel ve özel bir andı. İyiki varsın bebeğim ve iyiki bizimsin. Seni çok seviyoruz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder